Tijdens het bezoek aan Qorikancha, de Zonnetempel in Cusco, vertelde de gids dat de Inca-bouwstijl drie principes hanteerde: simplicity, solidity, symmetry. Het zijn gezonde grondbeginselen. De Incagebouwen trotseerden immers met gemak de zware aardbevingen die de bouwwerken van de Conquistadores vernielden. 

Chip Heath (Stanford) en Dan Heath (Duke) zijn de moderne Inca-architecten van de  managementwetenschappen. Telkens opnieuw slagen ze erin om op wetenschappelijke wijze een tijdloze en elegante synthese te brengen van domeinen die wij gemakshalve omschrijven als ‘te omvangrijk om in te pakken’. In Made to Stick (2007) analyseren ze de kenmerken van impactvolle communicatie, in Switch (2010) ontdekt de lezer de hefbomen van succesvolle verandering, en in Decisive (2013) nemen ze de eigenschappen van goede beslissingen en nefaste vooringenomenheden onder de loep.

Op de vlucht naar Beijing, terwijl de aircon ongenadig de ademhaling teistert, laat ik het in-flight filmaanbod voor wat het is. Ik lees The One Hour China Book.Het geluid van de vliegtuigmotoren deemstert weg in het geslurp en gesnurk van mijn Aziatische reisgenoten. Maar de kracht van China meet je best niet af aan de etiquette.

“China is groot”, zo luidt de openingszin van het boek. De moderne grootte van China realiseer ik me pas echt op het 541 meter hoge observatiedek van het Ping An Finance Centre in Shenzhen. In 1980 was dit een rustige delta met 100.000 inwoners verspreid over een aantal vissersdorpen. Nu is het een twaalf miljoen inwoners tellende hoogtechnologische metropool, en de thuishaven van o.m. Ping An, Huawei, Tencent, Vanke en BYD. In een showroom op het gelijkvloers staat een bloedmooie electrische bolide van Nio. Verkoopprijs: 1.4 miljoen dollar.

18 juni staat met stip genoteerd in mijn agenda. Die avond kijk ik met de familie hoe de Rode Duivels het WK in Rusland aftrappen tegen Panama. We willen Eden Hazard zien flitsen, Kevin De Bruyne de gemeten voorzetten zien afleveren, en juichen bij de onmogelijke reddingen van Thibaut Courtois. De Rode Duivels zijn onze helden, en Rusland wordt een Belgische speeltuin. Voetbal, the Beautiful Game, heeft inderdaad een verbindend karakter.

De voorbije week heb ik evenwel meerdere keren gehoopt dat de Rode Duivels zo snel mogelijk uit het tornooi verdwijnen, en ik gunde de Belgische Voetbalbond (KBVB) al even vaak het schaamrood op de wangen. België is opgeschrikt door de keuze van de KBVB voor rapper Damso als vertolker van het lied van de Rode Duivels. Voor diegenen die de heisa niet begrijpen, google gewoon even “Damso teksten”. Ik heb geen enkele behoefte om de basale en vrouwvernederende lyriek van deze ‘kunstenaar’ op te nemen.

De kabouters van het Westerbos zijn radeloos. De hovaardige leider van de Noordervlakte heeft hun team stokken in de rollerskates gestoken. Op het allerlaatste moment heeft kabouter Botoksy de aanleg van een nieuwe arena voor hun rolhockeyteam verhinderd.

Het zag er zo mooi uit. De nieuwe arena moest de hockeytempel van het Westerbosteam worden. Eindelijk zou Kabouter Bartie, de aanvoerder van het Westerbos, zijn discipelen de arena kunnen bieden waar ze allemaal om vroegen. Kabouter Bartie is zelfs naar kabouternormen klein – 30 centimeter, zo schat ik – maar zijn ambities zijn torenhoog. “Als je droomt, droom dan groots”, luidt het mantra van zijn team.

Rolhockey is een knappe sport. De rollerskates stellen kabouters in staat op grote snelheid elkaar te bestoken met vlijmscherpe passes en onnavolgbare dribbels. Succesvolle spelers worden nationale helden, waarnaar jongeren opkijken. Voor hun opname in een reclame betalen bedrijven in Kabouterland grote bedragen.